ว่าด้วยเรื่องแรงใจในการซ้อม..
หลายๆคนถามว่า ทำยังไงให้ตื่นมาปั่นได้ทุกเช้า นี่ซ้อมทุกวันเลยหรอ ไม่ขี้เกียจหรือเบื่อบ้างหรือไง เออสิ! ตอบได้ไม่ต้องคิดเลยว่า เบื่อ! ขี้เกียจ!
แต่พอมานึกดู การที่เราให้เห็นฟ้าสวยๆตอนพระอาทิตย์จะขึ้น บทสนทนาเดิมๆกับเพื่อนยามเช้า วันนี้ปั่นกี่รอบ? ทำเซทไรอะ? เบาได้เบานะ ปั่นเสร็จกินอะไรดี?
มันดูเป็นเรื่องไม่มีอะไร แต่ทุกครั้งที่ออกไปปั่น ออกไปซ้อม มันมักจะมีเรื่องราว รอยยิ้ม เสียงหัวเราะกลับมาบ้านด้วยเสมอ อีตอนปั่นอะมันเหนื่อย แต่ปั่นเสร็จ มีเรื่องมานั่งเม้าต่ออีกยาวยืด
“เอ้า ไหนมึงบอกเบา”
“เออ ตอนทำเซท ทำไมต้องยิงหนี”
“นี่ๆ มึงเห็นคนนั้นปะ ชุดโคตรซิ่ง”
“นั้นใครวะ ทรงดี๊ดี”
เนี่ยยยยยยยย มันก็เท่าเนี้ยแหละ สุดท้าย เราเหนื่อยแค่ไหนมันก็มีความสุข ปากก็บ่นไปงั้น แต่ก็ออกมาปั่นทุกวัน
ถ้าวันไหนไม่มีเพื่อน หรือปั่นคนเดียว ปั่นกับลุง เราก็จะพยายามแต่งตัว เลือกชุด หัวยันเท้า หมวกชุดรองเท้า เอาให้เข้ากัน อย่าหลุด ใครบอกว่าเยอะ เราไม่สน สุดท้ายแล้วมันดูซิ่ง ปั่นไม่แรง แต่พรอพเราแยงทุกสายตาในสนามค่ะ
จนถึงบรรทัดนี้ ก็ยังพูด วกไปวนมา หาสาระไม่ได้
ถ้าจักรยานและการออกกำลังกายยังเป็นสิ่งที่เราบ้าคลั่ง บางครั้งก็ไม่ต้องหาเหตุผลดีดีหรือแรงใจในการลุกมาปั่น หรือออกมาซ้อมหรอก เราเชื่อว่าบางครั้งทุกคนก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน
นี่แหละมั้งสเน่ห์ของการปั่นจักรยาน
หรือจริงๆแล้ว เราแค่กลัวปั่นตามเพื่อนไม่ทันกันนะ 555
Search